Çocukla arkadaş olmak davranışı, birçok kişiden duyduğumuz düşüncedir. Bu düşünceyi ve davranışı destekleyenler olduğu kadar karşı çıkanlar da bulunmaktadır. Sanıyorum bu düşünce biraz yanlış anlaşılıyor. Çocuğunuzla arkadaş olmak, tam olarak ne demek isteniyor anlaşılmıyor ve her bir birey kendi düşüncesindeki arkadaşlık kavramıyla düşündüğü için ya bu düşünceyi reddediyor ya da katılmıyor.
Çocuğunuzla arkadaş olun derken, anne ve baba olmayı bırakın, çocuğunuzun yaşındaki arkadaşları gibi davranın, çocuğunuzun düşüncelerinin hepsini onaylayın, hatalarını gördüğünüzde tıpkı çocuğunuzun arkadaşlarının yaptığı gibi görmezlikten gelin demiyorum.
Öncelikle şunu söylemek isterim ki, çocuğunuzla arkadaş olurken anne veya babalık sorumluluğunuzu bırakmayın. Çocuğunuz sizin onun anne ve babası olduğunuzu bilmeli ve bu saygıyı göstermeli. Aradaki dengeyi koruyacak olan şey sizin çocuğunuza olan davranışlarınız olacaktır.
Arkadaş olun derken, çocuğunuzun bulunduğu yaşa inmenizden ve onun duygu ve düşüncelerini anlayabilmek için çocuğunuzun yaşının bulunduğu dönemin gelişimini bilmeniz gerekmektedir. Çocuğunuz 2-3 yaşlarındaysa onunla oyunlar oynamanız, resimler yapmanız, kitap okumanız, onunla kaliteli zaman geçirmenizin neresi kötü? Bu çocuğunuzla kurulan doğru bir arkadaşlıktır. Onun gelişimi için anne ve babasının desteğine ihtiyacı vardır. Sosyal gelişiminde ilk çevresi ailesidir. Bu nedenle lütfen çocuğunuzla arkadaş olun.
Çocuğunuz ergenlik yaşında ise, çoğunlukla kendi akran grubunun söyledikleri, yaptıkları ve onlar tarafından kabul görülmek çocuğunuz için daha önemlidir. Eğer anne ve baba olarak çocuğunuzla bu dönemine kadar iyi bir iletişim ve ilişki kuramadıysanız, Çocuk yaptığı birçok şeyi sizden saklayacaktır. Hayat hakkında deneyimi de çok fazla olmadığı için muhtemelen yanlışlar yapmaya müsait olacaktır.
Çocuğunuzla arkadaş olun derken şunları kastediyorum; Çocuğunuz için güvenli bir liman olun, iletişiminiz ve ilişkiniz karşılıklı güvene bağlı olsun. Çocuğunuz duygu ve düşüncelerini, isteklerini, arzularını, tutkularını, sevinçlerini, mutsuzluklarını, mutluluklarını size anlatırken çekinmemeli korkmamalıdır. Çocuğunuzun yanlışlarını gösterirken yasaklar koyarak değil, ona sorular sorarak, yanlış düşüncesini kendisinin bulmasını sağlayan sorular olmalıdır. Çocuğunuzun mantığının çalışmasını sağlayın. Karar verme konusunu lütfen ona bırakın. Eğer siz yasaklar koyarsanız ve yanlışı hakkında hiç konuşmazsanız. Çocuğunuzun bu yanlış düşüncesi değişmeyecek, kendinin haklı olduğunu düşünmeye devam edecektir. Sadece bunu sizden gizli bir şekilde yapacaktır. Çocuğunuz belki doğru kararı vermeyecek ve yanlışı üzerinde gitmeye devam edecektir. En azından size bunu söyleyebilecek ilişkisi varsa çocuğunuzla güvenli bir arkadaşsanız, hala o yanlış yolda olduğunu bileceksiniz. Onun bu durumdan geçişinde onun yanında olacaksınız ve sizin denetiminizde güvenli bir şekilde bu olayı atlatabileceksiniz.
Çocuğunuzla arkadaş olmak, çocuğunuzun her düşüncesini kabul etmek demek değildir. Onu sevdiğinizi ve her ne yaparsa yapsın sizin anne veya baba olma sorumluluğunuzu bırakmayacağınızı bilmesi demektir. Siz çocuğunuzu sevdiğiniz için onun başına kötü bir durum gelmesini istemiyorsunuz. Ama eğer çocuğunuzla sevgiye, saygıya dayalı iyi bir iletişiminiz varsa inanın çocuğunuzda sizi sevdiği için sizi üzmek istemeyecektir.
Bazı anne ve babaların yaptığı en büyük yanlış çocuklarıyla arkadaş olduklarını söylerler ama bunu yapma nedenleri bir dedektif gibi çocuğun hayatını, arkadaşlarını araştırmaktır. Yanlış bir durum gördüğü zamanda hemen çocuğun arkadaşı olmayı bırakır ve anne veya babası olarak yasakları ardı ardına sıralar. Ya da yapılan diğer bir yanlış ise ben çocuğumla arkadaşım deyip çocuğun hayatıyla ilgilenmez. Kendi yanlışlarını kendisi çözmesini bekler, deneyimlerle öğreneceğini düşünür. Çocuğunun durumuna ilgisiz kalır. Bu iki arkadaşlık tutumu da yanlıştır. Lütfen bu şekilde çocuklarınızı kandırmayın.
Unutmayın çocuğunuzun anne ve babasısınız bu sizin sorumluluğunuz. Arkadaşlık yaparken anne ve baba olma dengesini kaçırmayın.Arkadaş olmak, ona güvenli bir liman olduğunuz demektir. Çocuğunuzun size yaptığı her şeyi rahatlıkla anlatabilmesi ve birlikte çözüm yolları bulabilmeniz demektir…
