Çocukların yaşamında anne vazgeçilmez bir karakterdir. Beni takip edenler biliyorsunuz ikiz kızlarım var. 9 yaşındaki ikiz kızlarımla kısa bir anket yaptım. Ortak cevapları olarak sizlerle bu anketi paylaşmak istiyorum.
1- Anne ne demek?
Cevapları: Bana göre anne, sevgi demek. Bize bakan, bizi büyüten, bizi seven bir kadın.
2- Anne kimdir?
Cevapları: Bana göre anne, çiçek ve melektir. Sevgi dolu olan, kızmayan, bizi seven, bize yemek yapan kişi bence annedir.
3- Anne kim değildir?
Cevapları: Kötü olan bir anne, anne olmaz. Yemek yapmayan, bizi sevmeyen, bize sevgisini göstermeyen kişi anne değildir.
4-Anne ne iş yapmalı?
Cevapları: Bana göre anne bakar, sevgi verir. Bize yemek yapar, bize bir şey öğretir.
5-Anne seni kucaklarsa, öperse ne hissedersin?
Cevapları: Güzel hissederim, bende annemi kucaklarım. Mutlu olurum, beni sevdiğini hissederim, onu öperim ve kucaklarım.
6- Anne sana bağırırsa kızarsa ne hissedersin?
Cevapları: Üzülürüm, ağlarım odama giderim. Kötü hissederim, sevmediğini düşünürüm. Bir büyüğüme söylerim, yardım etmez ise mahkemeye giderim.
Anketin sonunda, kızlarımın gözünden, bir anne olmak ya da anne olmamanın nasıl olduğunu kurdukları cümlelerden anlayabiliyoruz. Biz anneler çocuklarımızın küçücük yüreklerinde birçok iz bırakırız. Bu izler çocuklarımız için her zaman mutlulukla hatırlanan anılar olması için çocuklarımıza gösterdiğimiz duygu ve davranışlarımız önem taşır.
Annelik iç güdüsünden kaynaklı olarak çocuklarla daha fazla ilgileniriz. Onun yaşamının temellerinin şekillenmesinde rol oynarız. Çocuğun öz değer kavramını geliştirmemiz onun yaşamını daha sağlam temeller içerisine almasına yardım eder. Öz değeri kısaca şu şekilde tanımlayabiliriz: Öz değer; kim olduğumuz hakkındaki bilgimiz ve deneyimlerimizdir. Öz değer, kendimizi ne düzeyde tanıdığımızı ifade eder. Sağlıklı bir öz değer ifadesinin karşılığı ben değerliyimdir. Öz değer duygusu iki şekilde beslenir. Hayatımızdaki önemli insanlar bizi olduğumuz gibi görüp onayladığında ve olduğumuz kişi olarak diğer insanlar için değerli olduğumuzu hissettiğimizde öz değerimiz gelişir. Çocuklarımızın öz değerini geliştirmek sadece annenin sorumluluğu değil bu babaların da sorumluluğudur. Çocuklar görülmeye yönelik ihtiyaçlarını özgür bir şekilde ortaya koyar. Yapmayı başardığı bir şeyi hemen anne ve babasına göstermek ister. Böyle bir durumda çocuğunuza dönerek onun başardığı şeyle ilgilenmeniz gereklidir. Yaptığı işlerde bunu yapabildiği için aferin deyin, nasıl yaptığını sorun ve anlatmasına izin verin. Böylece çocuğunuz sevildiğini ve değer verildiğini hissedecektir. Ben değerliyim duygusunu kazanmasına yardım edecektir. Bu da öz değer duygusunu geliştirecektir.
Anneler çocuklarının gözünde çok şey olabilirler; hasta olduklarında doktor, bir şey öğretirken öğretmen, çocuklarını beslerken ahçı, çocuklarının öz bakımını yaparken temizlikçi, onu her zaman seven meleği… Çocuklar dünyaya gözlerini açtıktan itibaren çevrelerinde olan anneleridir. Çocuk her yeni güne uyandığında öğrendiği bilgiyi annesinin yardımıyla deneyim kazanır. Annesinden gördüğü ilgiyi, hoşgörüyü, sevgiyi, şefkati ve merhameti çocuğun kavramasında anne yardımcıdır. Çocuk bu süreçleri geçerken annesinin yumuşak bir üslup ve içten bir dil kullanımı çocuğu cesaretlendirir.
